Na trasę tej wycieczki wyruszamy z „centrum” Niemojowa. Naprzeciw Zajazdu „Gościniec” znajduje się pole biwakowe, przy którym ustawiono drogowskaz turystyczny. Zgodnie z tabliczkami: [szlak zielony: Boboszów 4 h, Kamieńczyk 2.30 h; szlak czarny: Różanka 2.45 h, Solna Jama 2 h; szlak żółty: Bartošovice (rozc.) 1 km]. Wybieramy kolor czarny, którym będziemy się kierować do końca tej wycieczki.
Zmodernizowaną kilka lat temu szosą idziemy w kierunku północnym. Po lewej most graniczny do Bartošovic (do 9 ton), po prawej Zajazd „Gościniec” i „ogród skalnej rzeźby”. Po przejściu asfaltem ok. 150 m, za stawem skręcamy w prawo i idziemy zarośniętą drogą pod górę. Przed nami na stoku wzgórza kościół, po prawej mijamy ruiny dworu sołtysów. Przed domkiem letniskowym w lewo i dalej zarośniętą ścieżką brzegiem lasu. Za nami piękne widoki na leżący w dole Niemojów i dalej grzbiet Gór Orlickich po czeskiej stronie. Dalej idziemy zarośniętą ścieżką przez zagajniki i wkrótce wychodzimy na rozległą łąkę (szlak malowany jest na drewnianych słupkach). Znów za nami piękna panorama – w dole wieża kościoła w Niemojowie, dalej centrum Bartošovic v Orlických horách. Mijamy kolejne zagajniki (gdzie miejscami mokro) i znów łąka. Po minięciu czwartego już chyba zagajnika wychodzimy na rozległą łąkę, porośniętą wysoką trawą – w dali przed nami, lekko po lewej, duża myśliwska ambona. Przez łąkę szlak nie jest oznaczony – idziemy „na przełaj” w stronę przeciwległego lasu (ok. 300 m). Tam na drzewach odszukujemy znaki czarnego szlaku. Za nami ponownie piękne widoki na grzbiet Gór Orlickich po czeskiej stronie. Przed nami po lewej stoki Czerńca. Wchodzimy do lasu i przez następne ok. 1,5 km idziemy leśnymi ścieżkami lekko pod górę (miejscami może być mokro i błotniście). Wychodzimy na lekkie spłaszczenie na małej śródleśnej polanie. Jesteśmy na rozdrożu pięciu dróg przy punkcie czerpania wody. Tu też skrzyżowanie z żółtym szlakiem z Kamieńczyka do Mostowic. [GPS: 50°10’58.655″N, 16°35’6.804″E]
Skręcamy prawie prostopadle w kolejną zarośniętą leśną drogę, która prowadzi w kierunku Solnej Jamy. Przed nami ekstremalne wrażenia. Idziemy lekko w dół – leśna droga staje się coraz bardziej podmokła. Mijamy poprzeczną leśną drogę i zaraz mamy prawdziwy „ekstremalny odjazd” na tej trasie! Droga przeradza się w wąską ścieżkę, która wiedzie wzdłuż wymytego przez wodę głębokiego rowu. Ten rów to koryto potoku Gołodolnik. Na dodatek, rów często przegradzają zwalone drzewa. Dnem rowu płynie woda, zaś okolica jest mocno podmokła nawadniana dopływami Gołodolnika. Miejscami, wśród zwalonych drzew, mchów i paproci ma się wrażenie przebywania w pierwotnej dżungli. Bardziej sucho robi się dopiero pod koniec trasy. Czarny szlak nie doprowadza bezpośrednio do jaskini. Przed potokiem krzyżuje się ze szlakiem niebieskim, kończąc swój bieg. Dalej idziemy w lewo za znakami niebieskimi przez potok, by po chwili po prawej ujrzeć niewielkie wzniesienie. Na „szczycie” górki, jakby w kraterze wulkanu, znajduje się wejście do jaskini. Dojście do jaskini jest też oznaczone znakami na drzewach.
SOLNA JAMA /niem. Salzlocher/ – wbrew nazwie z solą nie ma nic wspólnego. Legenda mówi, że kiedyś mieszkańcy Różanki ujrzeli niezwykły widok – owce lizały skałę sądząc, że jest na niej sól. I właśnie z tym faktem wiąże się powstanie nazwy jaskini. Istotnie, śnieżnobiałe wapienie soczewy obok otworu wejściowego, aczkolwiek ostatnio nieco „zaśniedziałe”, przypominają trochę solne kryształy. Solna Jama jest jedną z mniejszych jaskiń sudeckich. Leży na wysokości ok. 580-590 m n.p.m. na wschodnim zboczu Czerńca, 10 metrów ponad korytem potoku Gołodolnik w wyrobisku starego kamieniołomu. Jaskinia została odkryta w drugiej połowie XIX wieku w wyniku eksploatacji marmuru, najodporniejszego na Ziemi Kłodzkiej. O istnieniu jaskini było jednak wiadomo już w XVIII w. XIX-wieczne opisy mówią nawet o dwóch jaskiniach z wejściem leżącym nad samym potokiem. Po odkryciu obecnego wejścia niższe zasypano, a także zaprzestano dalszej eksploatacji marmuru. Uratowało to jaskinię przed całkowitym zniszczeniem. Solna Jama stanowi typowy przykład utworu krasowego. Istnieją dwie hipotezy powstania jaskini. Naukowcy skłaniają się ku wersji przypisującej powstanie jaskini działaniu wód płynących. Bogata szata naciekowa została już dawno zniszczona; obecnie można zobaczyć ciekawe rury, komin jaskiniowy i żeberka erozyjne. Jaskinia ma ok. 50 m długości, z czego dostępne jest ok. 25 m. Za otworem wejściowym znajduje się 10-metrowy opadający wąski korytarzyk, przekształcający się w poziomą szczelinę doprowadzającą po następnych 15 metrach do komory o wymiarach: 4 m szerokości, 5 m długości i do 2,5 m wysokości (w rurach jaskiniowych). Na dnie komory, pod końcowym sklepieniem, znajduje się małe jeziorko. Utopić się na pewno nie można. Z jeziorka wybiegają jeszcze dwa zalane korytarze. W jaskini stwierdzono występowanie dwóch okazów przyrodniczych: bezskrzydłego owada Onychiurus paxi oraz ślepego raczka Niphargus puteanus. W połowie lat 80. XX w. znaleziono tu szczątki rosomaka i niedźwiedzia jaskiniowego. Solna Jama stanowi jeden z cenniejszych obiektów przyrodniczych na terenie Gór Bystrzyckich i objęta jest ochroną jako pomnik przyrody. Jaskinię można zwiedzić – potrzebna jest latarka. Zwiedzanie jest całkowicie bezpieczne, chociaż miejscami może być ślisko. [GPS: 50°11’25.615″N, 16°36’30.107″E]
Od Solnej Jamy możemy pójść szlakiem niebieskim przez Różankę (50 min.) do Międzylesia (2 h) lub przez ruiny zamku Szczerba (25 min.), Gniewoszów (55 min.), Przełęcz nad Porębą i Jagodną na Przełęcz Spaloną (3 h 25 min.). Możemy też wrócić czarnym szlakiem do Niemojowa (1 h 30 min.).
Uwaga! Opisany powyżej szlak turystyczny z Niemojowa do Solnej Jamy ma już trzeci kolor od momentu wyznakowania w 1999 r. Na różnych mapach ma kolor zielony, żółty lub czarny. Aktualnym kolorem jest czarny. W 2004 r. Oddział PTTK w Międzygórzu wyznakował nowy – żółty – szlak turystyczny z Kamieńczyka do Mostowic. Dla uniknięcia kolizji kolorów (skrzyżowanie przy zbiorniku wodnym poniżej Czerńca) – dotychczasowy żółty szlak z Niemojowa do Solnej Jamy został przemalowany na kolor czarny. Wiosną 2009 r. dokonano korekty początkowego odcinka szlaku w Niemojowie.
Długość opisanej trasy – ok. 5,4 km (GOT: → 6 pkt.; ← 6 pkt.).